نگاهی انتقادی به گروه حرف اضافه ای و ویژگی های آن در دستور زبان فارسی

گروه حرف اضافه ای در مقایسه با گروه های دیگر از ویژگی ها و تمایزاتی برخوردار است، هسته این گروه، برخلاف سایر گروه ها گاهی از مرکزیت و تفوّق معنایی لازم برخوردار نیست یعنی مانند هسته سایر گروه ها، استقلال آوایی، املایی و دستوری دارد، ولی استقلال معنایی آن مانند هسته دیگر گروه ها نیست. هسته این گروه، امکان گسترش پذیری ندارد و دارای فهرست بسته و محدودی است، گاهی ممکن است هسته و وابسته این گروه با کلمه مشتق(پیشوند+ اسم یا صفت) مشتبه شود. از سوی دیگر گروه حرف اضافه ای با گروه متممی و قیدی(متمم قیدی) آمیخته شده است.هسته این گروه معمولاً پیش از وابسته می آید مگر در گذشته که گاهی حرف اضافه قبل و بعد از وابسته قرار می گرفت. این گروه در ساختمان سایر گروه ها به کار می رود و نقش دستوری ایفا می کند، گاهی به قرینه لفظی و معنایی در سطح گفتار و نوشتار، هسته این گروه حذف می شود و وابسته به تنهایی به کار می رود، ولی معمولاً هسته این گروه، مستقل و بدون وابسته به کار نمی رود.